Łączna liczba wyświetleń

Rady dla terapeutów! :)


Znalezione w Internecie rady, które pozwolą uniknąć nieporozumień przy pierwszym spotkaniu terapeuty z rodzicem dziecka dyslektycznego.

1. Zapytaj rodziców o ich oczekiwania związane z zajęciami.

2. Ustal, czy dziecko ma aktualną opinię psychologiczną ze wskazówkami do pracy terapeutycznej.

3. Jeśli nie, czy Twoja ocena pedagogiczna wystarczy do prowadzenia terapii i wyjaśnij, co wchodzi w skład tej oceny.
http://www.uczdziecko.pl/uploads/pics/dysleksja_04.jpg

4. Poinformuj, gdzie i kiedy będą się odbywać zajęcia.

5. Doradź, jak częste i jak długie powinny być zajęcia.

6. Oceń, czy potrzebny będzie udział rodziców w zajęciach.

7. Poinformuj, czy będą zadawane prace domowe i czy rodzice powinni brać udział w ich odrabianiu.

8. Przedyskutuj, w jaki sposób będziesz informować rodziców o postępach i swoich obserwacjach i w jaki sposób mogą się z tobą komunikować.

9. Ustal, czy będziesz współpracować ze szkołą dziecka i czy będzie niezbędna twoja wizyta w szkole lub kontakt z nauczycielem.


10. Ustal, po jakim czasie dokonacie oceny postępów dziecka, by ustalić, czy terapia przynosi
oczekiwane rezultaty.

11. Poinformuj, jakie będą koszty prowadzonych zajęć, a także:                  
http://www.foni-lemesos.com/images/stories/dysleksia.jpg

  •   jaki będzie koszt oceny pedagogicznej,
  •  jaki będzie koszt pisemnych raportów z oceną dziecka (jeśli będą niezbędne),
  •  jaki będzie koszt opinii dla szkoły (jeśli będzie wystawiana),
  • jakie będą koszty w wypadku odwoływania zajęć,
  •  jakie będą koszty związane z wizytą w szkole (jeśli się odbędzie),
  •  czy będą potrzebne dodatkowe pomoce naukowe i ile będą kosztować.

Terapia.

Istnieje pięciopoziomowy system pomocy terapeutycznej:
Poziom I : dzieciom o niewielkich trudnościach w nauce czytania i pisania wystarcza pomoc nauczyciela szkolnego. Nauczyciel proponuje indywidualny program nauczania, zawierający ćwiczenia korekcyjne, które są realizowane podczas lekcji i w domu pod opieką rodziców, z którymi nauczyciel współpracuje.
Poziom II : w przypadku dzieci z bardziej nasilonymi trudnościami proponuje się zespół korekcyjno-kompensacyjny w szkole, prowadzony przez nauczyciela-terapeutę.
Poziom III : dzieciom, którym nie wystarczają ćwiczenia zespołowe, potrzebny jest bardziej intensywny poziom pomocy. Są to ćwiczenia indywidualne w poradniach psychologiczni-pedagogicznych.
Poziom IV : jeszcze wyższy poziom pomocy specjalistycznej w przypadku nasilonych trudności to klasy i szkoły terapeutyczne dla dzieci dyslektycznych.
Poziom V : najwyższy poziom dla dzieci o poważnych zaburzeniach rozwoju psychoruchowego to opieka całoroczna w oddziale zapewniającym intensywną terapię.


Pomoc dzieciom dyslektycznym wyraża się przede wszystkim w:
  • stosowaniu wielu ćwiczeń grafomotorycznych doskonalących technikę pisania,
  • częstym sprawdzaniu zeszytów i poprawności zapisów prac domowych, by wyeliminować zniekształcenia informacji,
  • czuwaniu nad uaktywnianiem dzieci w czasie lekcji i dodatkowych zajęć poprzez stosowanie np. przerw relaksacyjnych,
  • dostosowaniu wymagań do praktycznych możliwości dziecka, 
  • stosowaniu słowników ortograficznych podczas klasówek, stosowaniu zachęt, pochwał,
  • organizowaniu sytuacji zapewniających przeżycie sukcesu (uzyskanie wiary we własne siły),
  • uczeniu sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych, 
  • uczeniu właściwych zachowań w sytuacjach napięć agresywnych (kiedy występuje niepowodzenie),
  • stałej współpracy i wymiany informacji między szkołą a domem.
Poniżej zamieszczamy kilka ciekawych linków do stron, na których możecie znaleźć różne ćwiczenia dla dzieci dyslektycznych:



http://www.scholaris.edu.pl/cms/index.php/news/show_art?id=04AJUR7F3C81S4P3C02TSOML&cat_id=254

zdj : http://babyonline.pl/work/privateimages/formats/NEWS_MAIN/12733.jpg 

Jak rozumieć opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej? Leksykon pojęć :)

Poniżej przedstawiamy słownik-leksykon, zbudowany przy współpracy psychologa, nauczyciela polonisty i pedagoga.

Analiza i synteza - ogół czynności dokonywania rozkładu całości na poszczególne elementy składowe oraz scalania tych elementów w całość.

Analiza głoskowa - umiejętność rozkładania słów na poszczególne elementy składowe (głoski).

Analiza sylabowa - umiejętność rozkładania słów na sylaby.   

Błędy specyficzne - błędy typowe, charakterystyczne dla dysleksji rozwojowej, symptomatyczne dla różnych przyczyn ich powstania, zależne od tego, jaka funkcja rozwija się nieprawidłowo (np. dodawanie, podwajanie liter, mylenie liter o podobnych kształtach, czy przestawianie kolejności liter).

Deficyty rozwojowe - inaczej dysfunkcje, parcjalne lub fragmentaryczne zaburzenia rozwoju psychomotorycznego - opóźnienie rozwoju psychomotorycznego, wolniejsze tempo rozwoju określonych funkcji.

Dysleksja "skompensowana" - takie określenie warto stosować w odniesieniu do starszych uczniów w wypadku, gdy u ucznia stwierdzono już dysleksję, lecz obecnie na skutek wieloletnich ćwiczeń, wieku, inteligencji, nie popełnia on zbyt wiele błędów i są to wyłącznie błędy ortograficzne.

Koordynacja wzrokowo-ruchowa -  współdziałanie, zharmonizowanie funkcji wzrokowych i ruchowych.

Lateralizacja jednorodna - dominacja czynności ruchowych jednej ze stron ciała.
Lateralizacja lewostronna - dominacja lewej strony ciała; lewej ręki, oka i nogi.
Lateralizacja prawostronna - dominacja prawej strony ciała; prawej ręki, oka i nogi.
Lateralizacja nieustalona - brak dominacji określonej strony ciała, wyraża się jako oburęczność, obuoczność itd.

Motoryka duża - sprawność ruchowa całego ciała (utrzymanie równowagi ciała, koordynacja ruchów kończyn podczas biegania, skakania itd.).
Motoryka mała (motoryka rąk) - sprawność ruchowa rąk w zakresie szybkości ruchów i ich precyzji.

Pamięć mimowolna (mechaniczna) - zdolność do przyswajania wiedzy w sposób mimowolny, nieuświadomiony.
Pamięć wzrokowa - zdolność do utrwalania i przypominania informacji wizualnej i dzięki temu przyswajania wiedzy.
Pamięć słuchowa - zdolność do utrwalania i przypominania informacji dźwiękowej i dzięki temu przyswajania wiedzy.
Pamięć sekwencyjna - zdolność do przyswajania, utrwalania i przypominania sekwencji cyfr, nazw (np. nazw pór dnia, roku, posiłków).

Rozwój psychoruchowy - całość procesów psychicznych (intelektualnych, orientacyjno-poznawczych oraz motorycznych), rozwijających się harmonijnie.

Rozwój praksji - rozwód zdolności do wykonywania ruchów celowych, charakterystycznych dla gatunku ludzkiego.

Ryzyko dysleksji - obecność symptomów dysharmonijnego rozwoju psychoruchowego dziecka, które zapowiadają wystąpienie dysleksji rozwojowej.

Wskaźnik fragmentarycznego deficytu rozwojowego (Wfdr) - wskaźnik oceny głębokości zaburzeń rozwoju badanej funkcji.

Zmęczenie ręki piszącej - spowodowane jest zbyt silną koncentracją na technice pisania, nadmiernym wysiłkiem wynikającym z napięcia mięśniowego, którego dziecko nie potrafi kontrolować.

Ciekawy program do terapii dysleksji :

źródło: http://www.youtube.com
zdj: http://logopeda.pl/i/n/20101007103147_4cad8573362ad_foto.jpg_m(250x0)

Termin dysleksja.

      Czym tak właściwie jest dysleksja rozwojowa? Otóż jest to (wg M. Bogdanowicz) syndrom zaburzeń uczenia się i pisania, w którym można wyróżnić takie formy trudności jak:

  •   DYSLEKSJA - specyficzne trudności w czytaniu, którym towarzyszą trudności w pisaniu
  •   DYSORTOGRAFIA - specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne); 
  •   DYSGRAFIA – trudności w opanowaniu właściwego poziomu graficznego pisma

       Owe trudności występują u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są one przeważnie zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych (spostrzegania wzrokowego, słuchowego), czy też motorycznych, które są uwarunkowane nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego. Do przyczyn można zaliczyć także zaburzenia pamięci (wzrokowej, słuchowej, ruchowej), lateralizacji (przewaga jednej strony ciała podczas czynności ruchowych), czy też orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. 


 
źródło : http://www.youtube.com/watch?v=VnH72Ya6B-w&feature=related

Dekalog rodziców dzieci z dysleksją :)


NIE – „czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe”.

1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizujesz je tym do pracy.
3. Nie łudź się, że dziecko „samo z tego wyrośnie”, „weźmie się w garść”, ,,przysiądzie fałdów” lub że ktoś je z tego „wyleczy”.
4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego   specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się  młodszych klasach szkoły podstawowej.
5. Nie ograniczaj dziecku zajęć poza lekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń. 

        TAK – „strzeżonego Pan Bóg strzeże”.

6. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.
7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka;  na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą (psychologiem, pedagogiem, logopedą).
8. Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:
- zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniej mu pomaga; 
·   - korzystaj z odpowiedniej literatury i fachowej pomocy nauczyciela – terapeuty (w formie terapii indywidualnej i grupowej); 
    - bądź w stałym kontakcie z nauczycielem.  
9. Bądź życzliwym, pogodnym i cierpliwym  przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.
10. Chwal i nagradzaj nie tyle za efekty jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna  dla was obu.


Profilaktyka, czyli zapobieganie.


      I tu rodzą nam się pytania: od kiedy można zacząć działania profilaktyczne? Czy można zapobiec dysleksji?

      Terapeuci radzą: działania profilaktyczne należy zacząć jak najwcześniej, najlepiej jeszcze przed rozpoczęciem nauki czytania, kiedy zauważamy, że dziecko nie jest jeszcze gotowe do podjęcia nauki szkolnej. Można to zauważyć w tzw. „zerówce”, kiedy dziecko ma trudności w opanowaniu umiejętności czytania w porównaniu z dziećmi w grupie, których trudności są mniejsze.
      Czy można jej zapobiec? Wiek przedszkolny jest bardzo ważnym okresem rozwoju. Jeżeli zapewnimy dziecku odpowiednią pomoc logopedyczną i pedagogiczną, która będzie stymulować rozwój nieprawidłowo rozwijających się funkcji, jest szansa, że w niektórych przypadkach można całkowicie zlikwidować te opóźnienia i uniknąć niepowodzeń szkolnych. W innych przypadkach, czyli tam, gdzie nie da się całkiem zapobiec dysleksji, można zmniejszyć nasilenie trudności w szkole. Jednakże aby to osiągnąć, potrzebny jest konsekwentny program działań, by przygotować dziecko do nauki czytania i pisania.

              Kto może orzec, czy u dziecka występuje ryzyko dysleksji?
      Taki osąd mogą wydać rodzice, którzy mają stały kontakt z dzieckiem i je obserwują, a także nauczyciel przedszkola. Może się to przejawiać tym, iż w okresie niemowlęcym i poniemowlęcym, motoryka i mowa dziecka rozwija się zbyt wolno – wtedy najlepiej udać się do logopedy i psychologa. Terapia powinna być już podjęta w klasie „0” i powinna obejmować ćwiczenia korekcyjno-kompensacyjne, prowadzone przez specjalnie przygotowanych nauczycieli.

Wypowiedź psychologa:
 http://www.mamazone.pl/tv/film,15080,wszystko-o-dysleksji.aspx


Objawy dysleksji rozwojowej.

      Objawy dysleksji u dzieci w młodszym wieku szkolnym to między innymi:
  • Niska sprawność ruchowa całego ciała (kłopoty z utrzymaniem równowagi, trudności z jazdą na rowerze),  
  • Niechętnie podchodzi do zajęć wychowania fizycznego czy też nie radzi sobie z zabawami na placu zabaw,
  • Niechęć do wykonywania czynności samoobsługowych (np. zapinanie guzików),
  • Nieprawidłowe nawyków podczas rysowania i pisania (np. niewłaściwy chwyt kredki),
  • Trudności w rysowaniu szlaczków,
  • Zbyt mocne przyciskanie ołówka/długopisu, 
  • Szybka męczliwość ręki,
  • Problematyka w rzucaniu/chwytaniu piłki,
  • Problemy z wyodrębnianiem szczegółów różniących dwa obrazki,
  •  Trudności z odróżnianiem np. figur geometrycznych czy liter, które wyglądają podobnie lub identycznie, ale są inaczej położone w przestrzeni (np. liter p-g-b-d),
  • Zła artykulacja wielu głosek, błędy ortograficzne,
  • Problemy z uczeniem się wierszyków, piosenek, nazw, szczególnie ułożonych w sekwencje (np. pory dnia.),
  • Sformułowania niepoprawne pod względem gramatycznym,
  • Opóźnienie rozwoju lateralizacji,
  • Brak ustalenia ręki dominującej,
  • Problemy ze wskazywaniem strony lewej i prawej,
  • Trudności z orientacją w czasie,
  • Trudności w czytaniu ( czytanie powolne, literowanie i sylabizowanie, przekręcanie wyrazów, a także nierozumienie przeczytanego zdania i całego tekstu.),
  • Problemy z zapamiętaniem kształtów liter,
  • Duże trudności z pisaniem ze słuchu (dyktanda).
      Te i wiele innych objawów powinny zachęcić rodziców do jak najszybszej reakcji - czyli kontaktu ze specjalistą psychologiczno-pedagogicznym. Pamiętajmy, iż nie należy lekceważyć żadnych oznak dysleksji, gdyż im wcześniej zostanie postawiona diagnoza, tym dziecko wcześniej otrzyma fachową pomoc.

Źródło: